پــرواز آســمــانی او را مَــلک نداشت         ماهی که در اطاعت خورشید شک نداشت

سنگش زدند و دست ز افشای شب نَشُست          آن نور ناب، واهمه ای از مـحک نـداشت

مهتاب زیــر سیــلـی شب بود و آفتاب          حـتـی دو دست بــاز بــرای کـمک نداشت

این بــود دسـتـمـزد رسالت؟ زمینیان!           ای خلق خیره! دست پیمبر نـمک نداشت؟

می‌پرسد ازشما که چه کردید؟ مردمان           گـلــدان یــاس باغچه ی من تـرَک نداشت

خورشید و ماه را به زمینی فـروختند           ای کاش خاک تـیــرۀ یـثرب فـدک نداشت